Vlak voor de start van de zomer, kreeg ik een melding van Canvas. Een aankondiging over een boekenpakket dat je in de zomer kan uitlenen bij de bibliotheek van Vorselaar. Tijdens onze uitstap naar de bibliotheek, hadden we hier ook al informatie over gekregen. Het concept 'blind date with a book' spreekt mij sterk aan, maar helaas doet mijn plaatselijke bibliotheek dit soort activiteiten niet. Zodus ik werd lid van een tweede bibliotheek en besloot zo'n zomerpakket aan te vragen. In deze blogpost vertel ik jullie graag meer over mijn leeszomer en deze vijf jeugdboeken.
Context
Het is uiteraard belangrijk om te vermelden wat de context is van dit pakket. Je krijgt vijf boeken mee naar huis. Je weet op voorhand niet welke boeken het zijn. Daarnaast geven ze een mapje met allerlei recensies. Die kan je voor of na het lezen eens bekijken, dat maak je uiteraard zelf uit.
Ook krijg je een papier met wat uitleg mee. Als je een leuke foto maakt en deze tijdig naar de bibliotheek verstuurd, maak je kans op een boekenbon. Of je pakt het aan zoals ik dat deed en vergeet dit volledig tot ruim een maand na inlevering van de boeken.
Ik koos ervoor om een boekenpakket aan te vragen met vijf boeken dat als doelpubliek 12 tot en met 14 jaar had, de eerste graad dus. Dit is een doelgroep die ik -normaal- niet zo vaak lees.
Smile
Als eerste las ik de graphic novel ‘Smile’. Hierin wordt een meisje geconfronteerd met haar negatief zelfbeeld. Door een ongeluk krijgt ze problemen met haar tanden waardoor een lang proces aan beugels volgt. De ene beugel na de andere passeert haar mond. Haar middelbare schoolperiode wordt -voornamelijk in het kort- doorlopen in het boek. Het boek brengt een mooie boodschap over naar de doelgroep: wees jezelf en wees trots op wie je bent. Er ligt veel focus op het onderwerp ‘zelfliefde’. Je merkt aan de hoofdpersoon dat zij een heel grote groei doormaakt. Van een zeer onzeker meisje dat zichzelf wegcijfert naar iemand die helemaal open is gebloeid en sterk in haar schoenen staat. Hoewel het een graphic novel is, maakt de boodschap dat de hoofdpersoon een sterk karakter heeft. Ze is een vol karakter dat zeer levendig overkomt, met name dankzij haar evolutie. De overige karakters zijn eerder eentonig en veelal typetjes. De prenten spraken mij in eerste instantie minder aan, maar na een tijdje wende ik aan de tekenstijl. Ze zijn speels en kleurrijk en lijken mij de doelgroep ook zeker aan te spreken.
Let goed op
Het tweede boek dat ik las was ‘Let goed op’. Eigenlijk is het een verhalenbundel met allerlei kortverhalen. Hoewel het ideaal is voor leerlingen die niet graag lezen, ze kunnen namelijk steeds korte stukken lezen en hoeven zich de volgende keer niets te herinneren, vond ik het mager van inhoud. De kortverhalen miste onderling een rode draad en waren veelal vaag geschreven. Soms ging het om de meest willekeurige dingen. Een thema doorheen de verhalen had zeker een meerwaarde geweest. Zelf vond ik het moeilijk om een puntje van herkenbaarheid te vinden. Naar mijn gevoel stonden de verhalen ver van de leefwereld van tieners af. Ze bespraken geen thema’s die nauw aan het hart liggen van tieners in het heden. De personages kwamen zeer vlak over en doordat elk verhaal andere personages bevatte, was er sprake van het ene typetje na het andere. Ik merkte na enkele pagina’s dat ik geen informatie meer opname. Uiteindelijk las ik het boek uit, maar het is niet dat er iets van de verhalen is blijven hangen. Dit boek zou ik niet aanraden aan leerlingen om te lezen. Het lijkt mij eerder een demotivatie dan een motivatie voor het leesplezier.
Films die nergens draaien
Het derde boek dat ik las vond ik overigens een stuk beter dan boek twee. Simpelweg omdat het thema veel meer aanleunt tegen de leefwereld van sommige leerlingen. De hoofdpersoon verloor namelijk haar moeder en heeft deze nooit gekend. Haar vader lijkt verdwaald te zijn in zijn eigen verdriet. Op een dag vindt ze een papiertje over de bioscoop in de stad die al decennia leegstaat. Vanaf dat moment gaat de hoofdpersoon in de bioscoop werken en ontdekt ze een zeldzaam geheim. Het verhaal gaat over vriendschap, acceptatie, rouw en zelfkennis. Dat alles in een fantasiejasje met tijdreizigers en meer.
Dit boek vond ik aangenaam te lezen. Hoewel de schrijfstijl heel simpel was voor de doelgroep, werd er toch ingezet op het aandikken van de gevoelsbeleving. Vooral naar het einde toe wordt er ingespeeld op de emotie van de lezer. Het duurde wel een tijdje alvorens ik meegesleept werd in het verhaal. De climax en de uiteindelijk uitkomst gingen dan weer een stuk sneller. Het tempo in het verhaal is heel wisselend. Al zou dat net een reden kunnen zijn waarom het verhaal leerlingen zo sterk aanspreekt: er zit veel afwisseling in en weet steeds te boeien.
De hoofdpersoon is ook zeker niet het ideale meisje. Sterker nog: er wordt sterk ingezet op het belichten van haar negatieve kanten. Op die manier worden lezers ook geconfronteerd met het feit dat iedereen mindere kantjes heeft en dat het prima is om die te hebben. Naar het einde toe merk je ook hoeveel evolutie er in de hoofdpersoon zit en kom je tot de conclusie dat het gaat om een sterk uitgewerkt (rond) personage.
Dit boek heeft in 2022 ook prijzen gewonnen en is zeer populair. In Facebookgroepen merk ik overigens op dat het boek een iets jonger publiek dan twaalf jaar aanspreekt. Ideaal dus voor leerlingen die misschien nog wat moeite hebben met lezen aangezien het door de massa ervaren wordt als een eerder eenvoudig te lezen verhaal.
De kleur van de zon
De achterflap van dit boek sprak mij gelijk aan. Het leek een mysterieus verhaal te zijn dat zich zou ontplooien tot een soort psychologisch spelletje. Wanneer de beste vriend van Davie vertelt dat er een jongen vermoord werd, gaat Davie zelf op onderzoek uit. Hij praat met verschillende bewoners van het dorp om te achterhalen waar de dader naartoe vluchtte.
Het verhaal verliep overigens heel erg traag en naar het einde toe werd alles snel afgehandeld. De plot in het algemeen was relatief eenvoudig en dat zorgde soms voor herhaling. Daarnaast vond ik het einde niet helemaal passen bij het verhaal dat verteld werd. Er heerst de hele tijd een sombere en gespannen sfeer, maar het boek eindigt heel luchtig en gelukkig. Voor mij was dat niet bepaald de match. Het gaf een bittere nasmaak aan het verhaal.
De zoektocht naar de dader verloopt op een zeer spannende manier, maar er komen ook enkele emoties naar boven. Op bepaalde momenten vond ik niet dat het boek paste bij de doelgroep en misschien beter zou zijn voor leerlingen ouder dan vijftien jaar.
Het hoofdpersonage, Davie, sprak mij helaas ook niet zo erg aan. Hoewel je als lezer veel over hem te weten komt, blijft hij op een bepaalde manier toch oppervlakkig. Zijn diepere gevoelens blijven achterwege -ondanks de emotionele setting die gecreëerd wordt in het boek- en soms is het niet duidelijk hoe hij zich over bepaalde situaties of mensen voelt.
Er wordt van de lezer te veel verwacht dat je maar gokt hoe de personages zich voelen en wat er gebeurd is. Interactie kan zeker interessant zijn tijdens het lezen, maar in dit geval deed het vooral afbreuk aan het verhaal. De uitwerking ervan kon beter.
Adres onbekend
Ik keek sterk uit naar dit boek. Afgelopen academiejaar heb ik getwijfeld om dit boek dit lezen voor mijn cultuurportfolio. Toch vond ik het geen hoogvlieger. Het was een goed boek, maar ik had er ergens meer van verwacht.
Het gaat over een jongen, Felix, die samen met zijn moeder in een busje woont omdat ze in armoede leven. De focus van het verhaal ligt dan ook op zo veel mogelijk geld verdienen en de geldproblemen die zij ervaren. Hoewel het een belangrijk thema bespreekbaar maakt, miste ik wat meer actie in het verhaal. Nu voelde het soms een beetje opsommend aan.
Voor mij was het een boek dat niet bij zal blijven en waar je in principe ook niet aan terug zal denken. Er was weinig spanning aanwezig en dat vond ik heel erg jammer. Een positief element is de manier waarop er met het onderwerp omgegaan werd. Hoewel het een zwaar thema is, probeerde de auteur het wel op een correcte manier te brengen voor de doelgroep. Het perspectief van Felix is zeker realistisch voor een jongen van die leeftijd.
Conclusie
Het initiatief van de bibliotheek van Vorselaar kan ik alleen maar aanmoedigen. Het is jammer dat ze dit enkel tijdens de zomermaanden doen voor leerkrachten. Ik ben er van overtuigd dat het concept ook zou aanslaan bij reguliere bibliotheekbezoekers en dus ook bij tieners.
‘Blind date with a book’ is in de boekenwereld bekend. Er zijn boekhandels die eraan meewerken, dus waarom zouden bibliotheken achterblijven?
Ik lees niet vaak boeken die als doelpubliek tieners onder de veertien jaar hebben. Wel lees ik in het Engels eens een ‘middle grade’ boek. Dat is hetzelfde doelpubliek, maar toch merkte ik heel wat verschillen op.
Zo vond ik de Nederlandstalige boeken in dit pakket vaak kinderachtig. Ook de manier van schrijven vond ik simplistisch en vaak niet kleurrijk. Woorden werden vaak hergebruikt terwijl er voldoende synoniemen voor de hand lagen. Het riep bij mij vooral de vraag op: ligt dit misschien aan de basis van de taalvaardigheid die daalt? Toen ik die leeftijd had, las ik ook geen boeken binnen die leeftijdscategorie. Ik las toen al boeken die in het heden onder Young Adult vallen of zelfs volwassenboeken.
Bij de Engelse aanverwanten binnen het genre middle grade, merk ik vaak op dat er rijkelijk met taal wordt gespeeld. Het spreekt aan en is vaak van enig niveau. De Nederlandse tegenhangers en/of vertalingen stellen dan weer teleur. De taal is zeer eenvoudig en vaak saai in gebruik. Ik miste soms wat speelsheid in de manier van vertellen en de plot zelf.
コメント