Digitalisering. Een woord dat op de lerarenopleiding niet onbekend is. Langs de ene kant ben je als student aan de lerarenopleiding blij met de digitalisering. Langs de andere kant zijn er ook zoveel nadelen en moet je plots op een heel andere manier lesgeven.
Zelf heb ik het gevoel dat er op de lerarenopleiding te veel focus ligt op het digitale. We leren allerlei tools te hanteren en naar stagelessen wordt de verwachting eveneens gekweekt dat we ICT op een goede manier inzetten. Zowel voor onszelf als voor de leerling. Toch heb ik in de praktijk al gemerkt dat die digitalisering niet zo vanzelfsprekend is. Op mijn vorige stageschool was er enkel een computerklas. De leerlingen hadden geen eigen laptop en de school was ook niet van plan om mee op die kar te springen. Tijdens lessen met ICT merkte ik op hoe weinig digitale vaardigheden de leerlingen eigenlijk hebben. Het downloaden, openen en opslaan van een Word-document was voor vele al een hele opgave. Zoiets simpel, zoiets klein en toch een grote drempel in de les. Steeds opnieuw had ik het gevoel dat ik deels een les ICT moest geven waardoor ik kostbare tijd voor het vak verloor. In mijn huidige stageschool hebben leerlingen wel een eigen laptop. Deze wordt vaak gebruikt, bijvoorbeeld bij praktijklessen. Ook in theorielessen vindt er vaak een opdracht plaats met de laptop. In tegenstelling tot sommige scholen uit het artikel, maakt mijn stageschool dus wel gretig gebruik van de digitalisering. Dit maakt dat ik zelf een groot verschil opmerk: deze leerlingen zijn wel vaardig met ICT en kunnen veel meer hun plan trekken.
Uit het artikel kan ik eveneens een probleem afleiden waar ik soms ook mee worstel: hoe zet ik ICT zo efficiënt mogelijk in? Het maken van een PowerPoint, een bordboek openzetten en zo verder; allemaal voor de hand liggende zaken. Alleen is de vraag wanneer ICT voor een leerling daadwerkelijk een meerwaarde vormt in het leerproces. Steeds vaker probeer ik digitale tools te gebruiken in mijn lessen. Zelf ben ik een grote fan van LessonUp. Een soort PowerPointpresentatie (helaas wel met enkele functies minder) waarbij de leerlingen actief betrokken kunnen worden. Maar ook Bookwidget is één van mijn favorieten geworden als het gaat over leerstof te verwerken. Genially gebruik ik ook regelmatig omdat er zoveel opties zijn: een leerpad, een digitale escape room, een schema en nog zoveel meer. Vandaag de dag zijn er vele digitale tools, maar niet allemaal zijn ze even nuttig. Ik heb er meerdere geprobeerd en was niet over alle tools te spreken. Dat zet een student aan de lerarenopleiding aan het denken: want kunnen al die digitale tools ook niet offline gebeuren?
Toen ik mijzelf die vraag stelde kwam ik tot de conclusie dat het kan, maar veel meer tijd vraagt. Een digitale escape room maken, vraagt enkele uren werk. Eentje op papier zal nog meer aandacht en tijd vragen. Het vervelende bij werken op papier is dat je het materiaal ook steeds moet bewaren en zaken die tijdens de les gesneuveld zijn (want sommige leerlingen gaan niet zo zorgzaam om met het materiaal), moet vervangen. Dat is de luxe van het digitale wereldje: al het materiaal dat jij als leerkracht maakt, wordt digitaal opgeslagen en kan jaar na jaar hergebruikt worden. Kleine verbeteringen doorvoeren vraagt ook minder tijd en moeite.
Mijn conclusie? De digitalisering is zeker een meerwaarde in het onderwijs. Alleen ben ik ervan overtuigd dat men in de onderwijswereld nog niet de juiste manier gevonden heeft en zoekende is. Leerkrachten die al langer in dienst zijn, zouden bijgeschoold moeten worden. Experten zouden meer onderzoek moeten voeren. Digitale tools zouden meer op maat gemaakt moeten worden. Kortom: er is eigenlijk nog veel werk aan de winkel om digitalisering daadwerkelijk tot een goed einde te brengen.
Comments