Mijn leraar MAVO uit het zevende middelbaar was een grote Napoleonfan. Zo’n man die zich helemaal laat meevaren op de zee van verhalen. Maar waar trekken we die grens aan verhalen?
Laat mij alvast voorop stellen dat ik geen liefhebber ben van het boek. De auteur was voor mij nog onbekend en na het lezen van dit boek, zal het hier ook bij blijven. De schrijfstijl is naar mijn mening te grof. Zowel in woordkeuze en houding, maar alsook in de afwerking en hoe het bij de lezer gebracht wordt. Er zitten te veel ruwe kantjes aan de schrijfstijl. De auteur maakt geen gebruik van zachte tussenstukken of tegenwind voor de hoofdpersoon. Al gauw wordt duidelijk dat de focus ligt op avontuur: het moet spannend zijn, blijven boeien en de lezer moet op het puntje van zijn stoel zitten. Overigens is er ook zoiets als te veel van het goede. Schrijf technisch stelde ik mijzelf soms de vraag: probeert te auteur niet te veel. Al die snufjes en termen die vandaag bestaan zoals de ‘show don’t tell’-techniek. Dit boek was voor mij hét voorbeeld bij uitstek in het rijtje: te hard je best proberen te doen.
Het verhaal gaat over een achttienjarig meisje, met een zeer rebelse persoonlijkheid, die uitgehuwelijkt wordt. Hoofdzakelijk omdat het gezin kampt met financiële problemen, maar eveneens is duidelijk dat Stans -de hoofdpersoon- haar draai niet vindt binnen het gezin. Ze besluit om weg te vluchten aangezien ze niet wil huwen. Op die manier komt ze terecht in het leger van Napoleon. Een plek waar vrouwen normaal niet toegelaten zijn. Ze besluit undercover te gaan zodat ze alsnog kan meevechten.
Het boek is geschreven voor tieners vanaf vijftien jaar. Hoewel het onderwerp goed aansluit bij geschiedenis, vind ik de inhoud zorgwekkend. Voor zover ik begreep is het boek gebaseerd op een historische vondst: een meisje op een slagveld ten tijde van Napoleon. Maar of dit alles historisch correct is? Er waren meerdere momenten waar ik sterk twijfelde aan de correctheid. Bij historische romans is het belangrijk dat de ruimte, sfeer en setting kloppen. De plot mag dan wel fictie zijn, de omgeving mag dat niet zijn. Naar mijn gevoel was dit bij ‘IJzerkop’ voor een deel het geval. Er waren scènes die ik -historisch gezien- niet geloofde. Ik vond de ruimtes ook heel flets. Zeker als je schrijft over de grote Napoleon en zijn leger, dan verwacht ik veldslagen die op mijn netvlies verschijnen. Ik mis als lezer meer beschrijving om een duidelijk beeld te kunnen vormen van de wereld waarin Stans leefde. Daarnaast, zoals eerder gezegd, ben ik geen fan van de schrijfstijl. De woordkeuze en brutaliteit lijken mij ook niet ideaal voor jonge lezers. Om nog maar te zwijgen over de groep jongeren die niet graag leest. Dan kan een verhaal zoals dit best heftig overkomen en misschien de afschuw tegenover boeken nog meer vergroten.
De hoofdpersoon is eerder een vlak karakter. Ze start als een rebels personage en eindigt zo ook. Het enige verschil is dat ze misschien wat minder brutaal wordt, maar daar blijft het ook bij. Ze maakt zo weinig evolutie door, dat je als lezer buiten het verhaal blijft staan. Het is geen personage waar je eenvoudig een band mee kan opbouwen. Andere personages blijven ook lege omhulsels. Soms raken ze het zachtjes aan, dat volle karakter. Nog voor ze het kunnen bereiken, plaatst de auteur een blokkade.
Persoonlijk zou ik dit boek niet aanraden. Er zijn betere historische jeugdromans op de markt.
Titel: ijzerkop
Auteur: Jean-Claude van Rijckeghem
ISBN: 9789045127118
Aantal pagina’s: 368 pagina’s
Uitgever, jaartal: Querido, 2021
Flaptekst:
De achttienjarige Stans houdt nooit haar mond, liegt als de pest en doet wat niet mag. Ze droomt ervan Gent achter zich te laten en iets van de wereld te zien. Daar wordt abrupt een einde aan gemaakt als haar vader failliet dreigt te gaan en Stans met een rijke, opdringerige geldschieter moet trouwen. Ook al heeft hij een bad met warm water en koopt hij zijden kleren voor Stans, haar huwelijk is een gouden kooi. Zelfs het leven van een soldaat in het leger van Napoleon lijkt haar aantrekkelijker.
Stans loopt weg, onherkenbaar, in de kleren van haar echtgenoot en komt in Parijs terecht bij Napoleons veertiende compagnie. Ze moet tot elke prijs verborgen houden dat ze eigenlijk een meisje is. Haar broer Pier zit haar op de hielen. Hij is vastbesloten haar te vinden en terug te brengen naar haar man.
Comments