In mijn stagelessen heb ik er nog niet mee te maken gekregen: de boekbespreking. Toch is het een gegeven dat steeds vaker in mijn hoofd begint rond te dwalen. In Facebookgroepen, op Klasse, overal zie ik voorbeelden van leerkrachten die met hun handen in het haar zitten als het dat moment eraan zit te komen. Boekbesprekingen zijn niet alleen voor leerlingen een hel, maar ook voor leerkrachten.
Ik ben, dankzij de opleiding, fan geworden van het magazine Fons. Daar las ik in de editie van juni over een Trivial Pursuit-spel voor leerlingen uit de tweede en de derde graad. Dit artikel wil ik dan ook graag met mijn medestudenten delen. De opzet van het spel is in principe hetzelfde als bij het originele spel van Trivial Pursuit. Het enige verschil is dat de vragen geen kennisvragen zijn, maar vragen over een boek. Je kan het spel op twee manieren aanpakken: elke leerling leest een ander boek of de hele klas leest hetzelfde boek. Beide opties bieden een andere kijk en elk zorgt voor een ander type discussie tussen de leerlingen onderling. De enige voorwaarde is dat het een fictieboek is.
Dit spel maakte mij warm om een boekbespreking te houden in een klas. Wanneer ik ooit
een boekbespreking moet houden, zal ik dit spel ook zeker aanraden aan het team waar ik op dat moment mee samenwerk. Alleen vind ik het jammer dat je geabonneerd moet zijn op het magazine om aan het materiaal te geraken. Al is het eenvoudig zelf te maken. Het is anders, vernieuwende, activerend en vooral: het betrekt de leerling op een manier die voor hen als aangenaam kan worden ervaren. Spelletjes spelen is veel aangenamer dan boven een papier gebogen te hangen en al peinzend proberen een aantal vragen te beantwoorden in een werkbundel. Daarnaast denk ik ook dat dit spel bij andere lesonderwerpen gebruikt kan worden. Net dat maakt het zo interessant. Ik realiseerde mij dat ik in mijn stagelessen wel vaker bordspellen of spellen in het algemeen gebruik: meestertje zegt, Monopoly, dark stories, escape rooms en zo verder. Dit zijn vaak lessen die leerlingen als fijn aanschouwen en waarbij iedereen op een enthousiaste manier meedoet. Het vraagt wat voorbereiding, maar op lange termijn loont het. Uiteraard kan je het materiaal jaarlijks hergebruiken of voor meerdere lesonderwerpen.
Dit spel lijkt mij ook ideaal om in te zetten bij een les omtrent de verhaalanalyse. Leerlingen kunnen bijvoorbeeld ook een verklarende woordenlijst maken waarop ze alle termen mogen noteren. Die gebruiken ze dan tijdens het spelen van dit spel. De drempel wordt op die manier verlaagd. Ze werken dan aan de leerstof omtrent de verhaalanalyse, maar de omweg maakt het minder droog en saai voor de leerlingen. Daarnaast wordt er meer aandacht besteed aan het leesplezier en helpt het eveneens bij andere vaardigheden zoals communiceren en argumenteren. Als leerkracht kan je ervoor zorgen dat het een coöperatief leren wordt. Je gaat leerlingen dan onrechtstreeks verder helpen zonder dat je hen wijst op hun zwakke punten. De leerlingen die nog moeite hebben met de verhaalanalyse worden geholpen door de sterkere leerlingen. Dit kan ook helpen om een sterke basis op vlak van zelfvertrouwen op te bouwen bij de leerling.
Naar mijn gevoel omvat dit spel meerdere belangrijke doelen in het taalonderwijs en zouden meer leerkrachten dit spel moeten toepassen in één van hun lessen.
Dag Anoeska
Ik heb hetzelfde tijdschriftartikel vorig jaar toegevoegd aan mijn cultuurportfolio.
Ik heb ook nog geen les uitgewerkt omtrent literatuur, maar de lesideeën uit het desbetreffende tijdschriftartikel leveren ons alvast inspiratie op.
Je deelt ideeën om met de werkvorm aan de slag te gaan en dat vind ik een grote meerwaarde voor je blogpost!
Groetjes
Inez