*Klik HIER om het gekozen artikel te lezen.
Iedereen die het nieuws op de voet volgt, weet dat er enige tijd geleden een half miljard werd beloofd aan het onderwijs. Beloften zoals het lerarenberoep aantrekkelijker maken, ondersteuning in de klas, budget voor de digisprong en meer; horen we al enige tijd. Tot de septemberverklaring van 2021. Daarin komen we te weten dat er 100 miljoen euro bespaard zal moeten worden in het onderwijs. Een ware plot wending die niemand zag aankomen.
Chaotisch is de juiste omschrijving voor de hervormingen van het onderwijs. Denk bijvoorbeeld aan de finaliteiten in de tweede en derde graad. Wat ik zelf ervaar, in dit verhaal van vernieuwing en hervorming, hangt samen met een gevoel van ambitie. Men wil het onderwijsniveau in Vlaanderen verbeteren. Al mag die weg naar een betere kwaliteit van het onderwijs niet ten koste van de volgende generatie gaan. Na de aankondiging omtrent de besparingen, voelde ik mij -als leraar in wording- machteloos. Er wordt gestreefd naar een onderwijssysteem waar ik enkele vraagtekens bij plaats. Kwaliteit is zeker voornaam, maar waar trekken we een grens? Zijn de nieuwe eindtermen wel haalbaar? Hierbij sta ik vooral stil bij het vak wiskunde. Die einddoelen zijn al jaren een pijnpunt en worden bijna tot nooit bereikt. Hoe kan het dat we leerlingen een zwaarder pakket wiskunde aanbieden als ze het voorgaande al niet weten te bereiken? Zijn er dan geen andere, fundamentele, punten waar we eerst aan moeten werken? Alvorens we het niveau zomaar verhogen moet er een basis zijn waarop we gaan bouwen, eentje die sterk genoeg is.
Naar mijn gevoel zijn het net die fundamentele punten waar de besparingen zullen plaatsvinden. De ambitie die men ambieert, lijkt mij toch een stevig kostenplaatje te hebben. Ik geloof dan ook niet dat de beloofde kwaliteit nog langer haalbaar is. Voornamelijk omdat een groot deel van de noodzakelijke veranderingen te maken hebben met ondersteuning, zowel van de leerlingen als van de leerkrachten. Indien die veranderingen in het fundament er niet komen, zie ik het niveau van de kwaliteit in de toekomst niet stijgen. Onderwijs is meer dan vooraan in de klas staan en leerstof in de hoofden van leerlingen te pompen. In het artikel wordt aangehaald dat besparen op CLB’s, pedagogische begeleidingsdiensten en andere ondersteunende diensten op school; geen optie is. Al lijkt dit het pakketje te zijn waar als eerste op bespaard zal worden. Daar ligt ook mijn eigen vrees. Die ondersteuners in het onderwijs zijn hard nodig. Vaak zijn het extra’s waar men als eerste op gaat besparen, vandaar die redenering. Uiteraard roept dat als leerkracht in spé vragen op. Zullen leerkrachten in de toekomst die ondersteunende taken en rollen zelf moeten vervullen? De verwachting is dat er voornamelijk bespaard zal worden in het secundair onderwijs. Net dat lijkt mij een gekke zet aangezien men zoveel plannen voor het middelbaar op tafel heeft liggen.
"De minister heeft gezegd dat hij heel gericht wil gaan kijken, dus niet de kaasschaaf bovenhalen, maar waar ga je dan snijden? Ik ben blij dat ik geen minister van Onderwijs ben", zegt De Bruyckere. Bron: vrt nws
Het artikel spreekt mij sterk aan omdat ik de auteur kan volgen in zijn redenering. Het onderliggende ongeloof zorgt bij mij voor een lichte vorm van woede. Ik wil als toekomstig leerkracht verschil kunnen maken in het leven van tieners, maar met nieuwe besparingen vraag ik mijzelf sterk af hoeveel er nog gedaan kan worden voor die jongeren. Wat als de nodige ondersteuning wegvalt of niet aangedikt wordt? Hoe zal de digisprong evolueren als ook daar -mogelijks- bespaard moet worden? Zullen leerlingen iets merken van die besparingen? Een heleboel vragen die ik heb na het lezen van dit artikel en tijdens het beluisteren van het geluidsfragment. Het artikel bracht bij mij één vraag in het bijzonder naar boven: zal dit invloed hebben op de schoolcultuur in het algemeen? Een tweede vraag die ik mij nu, tijdens het schrijven van dit blogbericht, stel: zullen culturele activiteiten nog een plaats kennen binnen het onderwijs? Als er bespaard moet worden, zal er vast ook geschrapt worden in de brede waaier aan uitstapjes en creatieve lesmomenten. Voor het vak Nederlands denk ik bijvoorbeeld aan een toneelvoorstelling. Zullen dat soort activiteiten niet in gevaar komen door de besparing vanuit de overheid?
Na het lezen van dit artikel blijf ik een beetje op mijn honger zitten. Alles is nog zeer onduidelijk en zal komende periode meer vorm krijgen, daar ben ik zeker van. Ik hoop antwoorden te vinden op mijn vragen omdat dit een belangrijk onderwerp is. Het liet mij ook beseffen dat ik misschien op vlak van onderwijs en het onderwijssysteem in Vlaanderen, nog een echte leek ben. Sommige aspecten komen pas boven water drijven wanneer je er dieper op in gaat of er bewust naar zoekt. Het liet mij ook ons onderwijssysteem in vraag stellen. De besparingen en het ambitieuze plan dat op tafel ligt, kunnen niet door één deur. Ik vrees deels ook voor het (mentale) welzijn van tieners die mogelijks een negatief effect ervaren door de besparingen. Kortom, het artikel heeft mij doen inzien dat ik op vlak van de schoolcultuur nog zeer veel kan bijleren.
Comments